مهارتی برای یکی شدن

همیشه عده ای هستند که توان روحی و اخلاقی خوبی دارند و می توانند یک طرفه استارت یک رابطه ی خوب را بزنند و به همسرشان هم مهارت های مهرورزی را بیاموزند اما در بسیاری از موارد هم طرفین در این مهارتها هم وزن هم و نسبتا ضعیفند. لذا باید هر دو طرف برای برقراری ارتباط و محبت به هم تلاش کنند. باید راهی برای هم صحبتی و ورود به دنیای درون هم پیدا کنند و لذت هم کلامی و هم نشینی را به زندگی خود بیفزایند.

اگر می خواهید بدانید شما هم جزء این دسته از همسران هستید یا نه ،کافیست با هم یک سفر دو نفره بروید. چقدر در این سفر احساس تنهایی می کنید؟

 آیا واقعا در کنار همسرتان به شما خوش می گذرد یا تظاهر به خوشی می کنید؟ اگر خوش و خرم هستید به خاطر ارتباط دوستانه با همسرتان است یا به دلیل مسائل جانبی مثل زیاد خرج کردن و ...؟

پاسخ این سوالها تا حد زیادی نشان دهنده میزان توانایی شما در ارتباط برقرار کردن و صمیمیت یافتن است .

به هر حال باید محبت کردن را تمرین کرد. باید یاد بگیریم حالا که ازدواج کرده ایم لحظه های شاد و سرگرم کننده ای برای همسرمان ایجاد کنیم .این مسئولیت، مخصوصا برای آقایان بیشتر است زیرا نیاز زنان به محبت کلامی همسر بیشتر است. مردها بیشتر به آنچه می بینند دل می بندند البته این کلی نیست بلکه نشانه ی اولویت هاست . مسلما مردها هم ترجیح می دهند علاوه بر همسری، از دوستی با شریک زندگی خود نیز لذت ببرند.

اینکه "بلد نیستیم و یاد نگرفته ایم" دلیل یک عمر تحمل همسر ما نمی شود. اما این اعتراف می تواند کلید یک شروع خوب باشد.

بنابراین قدم اول آگاهی است. آگاهی از اینکه مشکلی وجود دارد و باید حل شود. ضعفی هست که باید تبدیل به قوت شود وقتی نمی توانید رو راست با هم حرف بزنید ،وقتی نمی توانید با همصحبتی لحظه های عاشقانه و محبت آمیز بسازید، وقتی نمی توانید با هم درد دل بگویید، وقتی دائم خودتان را با دیگران سرگرم می کنید،دباید بدانید که مشکل ارتباطی دارید.

دوم خواستن است. خواستن، چیز مهمی است بسیاری از افراد به این نتیجه می رسند که ضعف دارند، اما تسلیم آن می شوند و هیچ وقت خواستار اصلاح خود نمی شوند.همین که بخواهید و اراده کنید دری به روی شما گشوده خواهد شد که شما را به سالن بعدی توانمندی هدایت خواهد کرد.

 قدم سوم الگو برداری از نمونه های اطراف است. هر کدام از اطرافیان ما معایب و محاسنی دارند. به معایب هم کاری نداریم .اما باید محاسن یکدیگر را خوب ببینیم و الگو برداری کنیم. ببینید دیگرانی که موفقترند، وقتی در موقعیتهایی شبیه شما قرار می گیرند چطور رفتار می کنند. حتی اگر شده با حفظ جمله ها و کلمات ،نسخه ای برای خودتان بپیچید. الگوبرداری از نمونه های خوب، به هیچ وجه منافاتی با عزت نفس ندارد بلکه عین عقل و درایت است .الگو برداری از رفتارهای خوب دیگران، همان عبرت گرفتن است که دین ما آن را بسیار ستوده است.

مرحله سوم به کار گرفتن دانسته هاست .این مرحله احتیاج به شهامت دارد. ضایع شدن در حضور دیگران ترسی است که افراد ضعیفتر را بسیار تهدید می کند. هر وقت این ترس شما را نیز فرا گرفت توجه کنید که دیگران اشتباهات شما را زود فراموش می کنند مثل اینکه هرگز آن را ندیده اند. این خود شما هستید که چون خجالت کشیده اید بارها و بارها اشتباه خود را مرور می کنید واز آن یک چماق درست می کنید .دیگران به هیچ وجه به اشتباهات شما به اندازه ی خودتان توجه نمی کنند. به هر حال کسی که می خواهد شروع کند باید توان خجالت کشیدن و گاهی ضایع شدن را هم داشته باشد.

شاید به نظر بیاید که بحثمان از رابطه ی همسران فراتر رفته و شامل همه ی روابط افراد شده است .این به خاطر آن است که وقتی فردی به طور کلی مهارت ارتباط با همه را بیاموزد و در ارتباط برقرار کردن با دیگران به جسارت و شهامت ایده آل برسد،در ارتباط برقرار کردن با همسرش هم قطعا موفقیت زیادی به دست خواهد آورد. بنابراین یکی از مراحل مهم این تمرین، تقویت کلی ارتباطات است . خوش کلامی و شوخ طبعی (توام با محبت و احترام) را که تمرین کنید بخش زیادی از آن شامل گفتگو با همسرتان هم می شود.

 مطلب ارسالی ازMarjan

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: